Arkadaşlık şiiri- Halil Cibran
Ve bir genç, şöyle dedi: ‘Bize arkadaşlıktan bahset’
Ve o cevap verdi:
‘Arkadaşınız, cevap bulan gereksinimlerinizdir
O, sevgiyle ektiğiniz ve şükranla biçtiğiniz tarlanızdır
O sizin sofranız ve ocak başınızdır
Çünkü ona açlığınızla gelir ve onda huzuru ararsınız
Arkadaşınız sizinle içinden geldiği gibi konuştuğunda,
ne ‘hayır’ demek zor gelir, ne de ‘evet’ demekten çekinirsiniz
Ve o sessiz kaldığında, kalbiniz onun kalbini dinlemek için sessizleşir
Çünkü arkadaşlıkta, kelimeler susunca, tüm düşünceler, tüm arzular
ve beklentiler, gürültüsüz bir sevinç içinde doğar ve paylaşılırlar
Arkadaşınızdan ayrıldığınızda ise yas tutmazsınız;
Çünkü onun en sevdiğiniz yanı, yokluğunda
daha bir berraklık kazanır, tıpkı bir dağın,
dağcıya, ovadan daha net görünmesi gibi
Ve arkadaşlığınızda, ruhsal derinlik
kazanmaktan başka bir amaç gütmeyin
Çünkü, salt kendi gizemini açığa vurmak peşinde
olan sevgi, sevgi değil, savrulmuş bir ağdır
ve sadece yararsız olan yakalanır
Ve arkadaşınıza, kendinizi olduğunuz gibi sunun
Eğer dalgalarınızın cezrini bilecekse,
meddini de bilmesine izin verin
Çünkü salt zaman öldürmek için bir arkadaş
aramanızın anlamı olabilir mı?
Onu, zamanı yaşatmak için arayın
Çünkü o gereksiniminizi karşılamak içindir,
boşluğunuzu doldurmak için değil
Ve arkadaşlığın hoşluğunda,
kahkahalar, paylaşılan hazlar olsun
Çünkü küçük şeylerin şebneminde,
yürek sabahını bulur ve tazelenir’
Halil Cibran