Eugène Marin Labiche Hayatı
Eugène Marin Labiche Kimdir, Eugène Marin Labiche Hayatı Biyografi
Fransız oyun yazarı. Vodvil türünün en ünlü yazarlarındandır.
5 Mayıs 1815’de Paris’te doğdu, 13 Ocak 1888’de aynı kentte öldü. Paris Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ ni bitirdi. 1834’de kısa öyküleri ve tiyatro eleştirileri yayımlanmaya başladı. 1844’ten sonra tümüyle oyun yazmaya yöneldi. Ülkesindeki vodvil geleneğini, oyunlarında orta sınıfı taşlayarak sürdürdü. Giderek önemli bir komedi yazarı olarak kendini kabul ettirdi. 1861’de Legion d’honneur nişanını aldı. 1870’de Sologne’a yerleşti. 1879’da yapıtları yayımlanınca büyük ilgi gördü, kendisi de bunun sonucu ertesi yıl Academie Française’e kabul edildi. Öldüğünde geriye yüz yetmiş iki oyun bırakmıştı.
Labiche’in güldürüleri özellikle hızlı akışları ile dikkati çeker. Bu akış, ustaca çizilmiş oyun kişilerinin kısa, kesin diyalogları ile sağlanır. Oyunlarını benzer nitelikler gösteren fars türünden ayıran yan, kişilerin çizilişi ve durumların gelişme biçimidir. Labiche’in sıkça başvurduğu güldürü tekniklerinden biri de kişilerden birini bir sırrı taşıma durumunda göstermesidir. İyi düzenlenmiş sözcük oyunları ve çok anlamlı cümleler de büyük ölçüde komik ögeyi oluştururlar. Labiche, en başarılı oyunlarından biri Le Voyage de M.Perrichon’du olduğu gibi pek çok kez evlilik kurumunu ele almıştır. Bu tür oyunlarda erkek tipleri kadınlara oranla ön plandadır. Labiche’in kadınları çoğunlukla genç gelinler, evde kalmış kızlar, unvan düşkünü annelerdir. Erkekler ise, orta sınıftan orta yaşlı aile babalarıdır. Bencil, yarı cahil ve kendini bilmez olarak çizilen bu tiplerin yaşamdaki tek tutkuları, belirli bir parasal güce sahip olarak çocuklarının geleceğini garanti altına almaktır. Bu amaç doğrultusunda evlilik, aile onuru ve genç sevgililer temalarını sıkça kullanmıştır.
- Eserleri (başlıca): M. de Coislin ou l’homme infini- ment poli, 1838, (“M. de Coislin ya da Erkeklerin En Kibarı”); Le chapeau de paille d’Italie (M.Michel ile), 1851, (Hasır Şapka); Un jetine homme presse, 1848, (Ateşli Bir Delikanlı); Si jamaıs je te pince (M.Michel ile), 1856, (“Seni Bir Yakalarsam!”); Le voyage de M. Perrichon (E.Martin ile), 1860, (M.Perrichon’un Seyahati,1953); Les deux timides (M.Michel ile), 1860, (İki Sıkılgan, 1954); La Poudre aux yeux, 1861, (Gösteriş Budalaları, 1949); Celimare le bien-aime (Delacour ile), 1863, (Sevgili Celimare); La caguotte,\S64, (Kumbara); La cigale chez les fourmis (E.Legouve ile), 1876, (“Karıncalar Arasında Bir Çekirge”).