Francis Poulenc Kimdir
Francis Poulenc Kimdir,Francis Poulenc Hayatı Biyografi
Fransız, besteci .Yeteneğini en çok şarkı alanında göstermiştir.
7 Ocak 1899’da Paris’te doğdu, 30 Ocak 1963’de aynı kentte öldü. Ailesi klasik eğitim görmesini istediğinden öğrencilik yıllarında müziğe az zaman ayırabildi. Daha sonra Ricardo Vines’den piyano ve Charles Koechlin’den (1867-1950) beste dersleri aldı. 1917’de ilk yapıtını, piyano, yaylı sazlar dörtlüsü, flüt, klarnet ve insan sesi için Rapsodie negre “i (Siyah Rapsodi) yazdı.
1920’de eleştirmen Henri Collet, Poulenc’i çağdaşı beş genç Fransız besteciyle birlikte gruplandırarak onlara Les Six (Altılar) adını verdi. Grubun öbür üyeleri Georges Auric (1899-1983), Louis Durey (1888-1979), Arthur Honegger, Darius Milhaud ve Germaine Tailffere (1892-1983) idi. 19. yy müziğinin duygusallığına olduğu kadar Debussy’nin öncülük ettiği izlenimciliğe de (Empresyonizm) karşı olan bu müzikçilerin ortak yanları yalınlık, alaycılık bir de kabare ve caz müziğine yönelmeliydi. Aslında bu gruplaşma sağlam estetik kaygılara dayanmıyordu.
Poulenc 1924 ve 1926’da Poemes de Ronsard (Ronsard Şiirleri) ve Chansons galliardes (Şen Şarkılar) şarkı kümelerini yazdı. Bu arada, deneyimini geliştirip melodi yaratmadaki yeteneğiyle olağanüstü nitelikte şarkılar besteledi. Bu şarkılardaki lirizm ve insan sesiyle, eşlik eden çalgıların duyarlı bütünlenişi çok beğenildi. Yüzden fazla şarkısından çoğunun sözleri G. Apollinaire ve Paul Eluard’a aitti.
• Eserleri (başlıca): Opera: Les mamelles de Tiresias, 1947, (Tiresias’m Memeleri); Dialogues Carmelites, 1956, (Karmelitler’in Diyalogu); La voix humaine, 1959, (İnsan Sesi). Bale: Les animaux modeles, 1942, (Örnek Hayvanlar). Vokal Müzik (dinsel): Litanies a la Vıerge Noire de Roco- madour, 1936, (Rocomadour’un Kara Bakiresine Dualar); Stabat Maier, 1951. Vokal Müzik (din dışı); Cbanson a boire, 1922, (Bir İçim Şarkı); Petites Voix, 1936, (Küçük Sesler); Figüre humaine, 1943, (İnsan Çehresi); Un Soir de neige, 1954, (Karlı Bir Gece). Orkestra Müziği: iki Piyano İçin Konçerto, 1932; Org Konçertosu, 1938. Oda Müziği: Rapsodie negre, 1917, (Siyah Rapsodi); Yaylı Sazlar Dörtlüsü, 1946; Flüt-Piyano Sonatı, 1957. Şarkı”; Cocardes, 1919, (Kokartlar); Poemes de Ronsard, 1924, (Ronsard Şiirleri): Chansons gaillardes, 1926, (Şen Şarkılar); Banalites, 1940, (Bayağılık).