Gottfried Ploucquet Kimdir

Gottfried Ploucquet Kimdir, Gottfried Ploucquet Hayatı Biyografi

Alman, filozof ve matematikçi. 18.yy Maddeciliği’ne karşı Tinselcilik’i sa­vunmakla tanınmıştır.

25 Ağustos 1716’da Stuttgart’ta doğdu, 13 Eylül 1790’da Tübingen’de öldü. Nantes Fermanı nedeniyle Fransa’dan kaçarak Almanya’ya sığınmış Protestan bir ailenin çocuğudur. Stuttgart ve Tübingen üniversitelerinde felsefe, matematik ve mantık okudu. Töz aşımını (transsubstantione) konulu çalışmasıyla doktor sanını kazandı. 1748’de Berlin Akademisi’ne üye seçildi.

Plouquet’nin düşünceleri iki doğrultuda geliş­miştir. Birincisi eleştiri, ikincisi matematik ilkelerine dayalı bir mantık yöntemidir. Eleştiride çağının Maddecilik’ine karşı çıkar, Tinselcilik’i savunur, Locke ve Lametrie gibi filozofların görüşlerini çürütmeye çalı­şır. Bu arada Kant’ın Tanrı kavramıyla ilgili kanıtla­malarının tutarsızlığını ileri sürer. Yunan filozofların­dan Epıkuros’un geliştirdiği maddeci anlayışın sağlam < temellere dayanmadığını ortaya atar. Kendi düşünce- Felsefelerini sergilerken de Leibniz-Wolff kuramlarından sevgi, yola çıkarak, felsefe sorunlarının çözümünde sistematikleştirense yararlanmanın gereğini vurgular.

Plouquet’ye göre, bütün mantık işlemlerinde, mutluluk matematikteki yöntemi uygulayarak önermeleri açık­lama olanağı vardır. Bir önermeyi sözcüklerle yazma yerine, belli harfleri kullanarak gösterme yoluna gidilirse, hem daha kolay, hem de daha kesin bir açıklama olanağı bulunur. Özellikle tümel önermeler dî bu yöntemi uygulama yararlıdır. Çünkü konu söz yığınına dönüşmekten kurtulur. Özellikle cebirde kullanılan imler (işaretler) mantığa uygundur. Plouquet’nir. bu düşüncesi Lojistik denen yeni mantığın öncüsü durumundadır.

Eski Anadolu-Yunan filozoflarından Anaksago- ras, Demokritos, Thales, Sekstos Empeirikos ve Pyrrhon üzerinde duran, onları, kendi yöntemine göre açıklamaya çalışan Plouquet, eski dizgelere yeniden geçerlik kazandırma amacını gütmüştür. Onun bu tür çalışmaları, sonradan, İlk Çağ felsefesi­nin bir araştırma alanı olarak gündeme getirilmesine yardımcı olmuştur.

• Eserleri (başlıca): Materialismo, 1750, (“Maddeci­lik”); Cosmogonia Epucuri, 1755, (“Epıkuros’un Evrenbi­limi”); Methodus calculandi in logisis, 1764, (“Mantıkta Hesap Yöntemi”); Institutiones philosophiae theoreticae, 1772, (“Kuramsal Felsefenin İlkeleri”).