Karaman İle İlgili Şiirler
Karaman Konulu Şiirler , Karaman İle İlgili Kısa ve Güzel Şiirler , Karaman Şiirleri
KARAMAN
Karaman’a hasretliğim,
Üzüle üzüle bitmez
Yollar bir ip, dağlar düğüm
Çözüle çözüle bitmez….
Sabah erkekler işine,
Döner akşamın beşine
Güğümler çeşme başına
Dizile dizile bitmez
Biçim biçim fistanları,
Dile gelmez destanları,
Güz gelince bostanları,
Bozula bozula bitmez….
Kalesi tek bir şaheser,
Hatunya dilsizdir, susar,
Mansur Dede, Abbas, Hisar
Gezile gezile bitmez….
Kırmale yolların sonu
Şamkapı’ya bakar yönü,
Kırmale’den öte yanı,
Kazıla kazıla bitmez….
Git, gör İmaret’i aman,
Kimler geçmiş zaman zaman…
Velhasıl şu Karaman,
Yazıla yazıla bitmez….
Bekir Sıtkı ERDOĞAN
Karamanın Koyunu
Oğul sana bir öğüt vereyim, dinle beni,
Ağzını açma sakın,açarsan aç keseni,
En candan bildiklerin tefe koyarlar seni,
Birer birer denedik olgununu toyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.
El oğlunu bilmezsin, o ne hin oğlu hindir,
Pamuk gibi görünür, granitten çetindir,
Arkandan kuyu kazar, dibi yoktur, derindir,
Açılma el oğluna anlamadan soyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu
Senin aybını arar el oğlu bir iş gibi,
Arkanda dolaşırlar sanki müfettiş gibi,
Bırakırlar ortada seni bir ibiş gibi,
Öğretirler dünyanın körfezini koyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.
Doğruyu görürsen de ulu orta anlatma,
Bağır, çağır, nara at, fakat sakın taş atma,
Elini uzat amma, boynunu hiç uzatma,
Sana ölçü verirler, uzatırsan boynunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.
Ne tilkiye eğri bak, ne de kurtlarla yarış,
Ne etlisinden bahset, ne sütlüsüne karış,
Ağzını açık korlar sonra senin bir karış,
Nene gerek elin üç keçi, beş koyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.
KARAMAN VE SEN
KARAMAN’a hiç gitmedik seninle
Görmedik çarşısını, pazarını, insanlarını
Dolaşmadık caddelerde, sokaklarda
Kalesine tırmanmadık el ele
Sen görmedin Karaman’ın güzelliğini
Hiç gitmedik ki seninle
Karaman’ın insanları bir başka candan
Hilesiz, riyasız, yabansı değil, sokulgan
Saman tozu, taze buğday, taze ekmek kokusu
Öpülesi, nasırlı elleri toprak toprak
Yüzleri güneş yanığı, gözleri bulutlarda
Karaman oğlu Mehmet Bey’in dili konuşulan dil
Yanında, yörende Türkmen kocası YUNUS’lar
Erdemi, sevgiyi, güzelliği anlatırlar…
Sana Karaman’dan sesleniyorum, duy beni, dinle
Sen görmedin Karaman’ın güzelliğini
Hiç gitmedik ki seninle…
Açları doyuran verimli toprak
Göklere el açan uzun kavaklar
Konuk sever, iyi yürekli insanlar
Tertemiz caddeler sokaklar
Hele bir de mevsim baharsa
Rengarenk açılır güller, çiçekler
Çam kokulu, kekik kokulu solunan hava
Kendi ürünleridir yedikleri
Anaların ak sütü kadar helalinden
Buz gibi içilen sular
Şu dağlar Toros dağları
Şu dağın ardında benim köyüm var.
Karaman kimseye yad değil, yaban değil
Türk’e vatan olmuş bir kutsal toprak
Selçuklular, Karamanoğulları, Osmanlılar ve daha!
Daha önceleri de var…
Ulu Mevlanalar, büyük ozanlar
Ve Karacaoğlanlar, Aşık Yunus’lar
Yiğitler, gaziler, kahramanlar
Gelip yurt edinip kutsamışlar…
Karaman kalesine çıkıp seslensem
Sesim yankı yapar Toroslarda, ovalarda
Selam desem kuşa, kurda, tüm insanlara
Sesimi ulu MEVLANA duyar
Derviş YUNUS duyar
KARAMAN OĞLU MEHMET BEY
Sonra KARACAOĞLAN duyar.
Sana KARAMAN’dan sesleniyorum
Sen de kulan ver sesim, duy beni dinle
Sen görmedin KARAMAN’ın güzelliğini
Hiç gitmedik ki seninle…
Ahmet Tufan ŞENTÜRK
Sizler de Elinizde Bulunan ya da Kendi Yazdığınız Karaman İle İlgili Şiirlerinizi Aşağıdaki Yorum Kutucuğu Aracılığıyla Paylaşarak Bizlere Ulaştırın… Bu Sayfada Yayınlayalım