Milli Edebiyat Dönemi Roman Özellikleri
Milli Edebiyat Dönemi Roman anlayışı , Milli Edebiyat Dönemi Romanı ve özellikleri
Milli Edebiyat Döneminde Roman ve Öykü
Milli edebiyatla birlikte genellikle toplumsal konuları ele alan, konuşma diline yönelen bir düz yazı anlayışı gelişmeye başlamıştır. Ömer Seyfettin edebiyatımızda küçük gerçekçi öykünün en başarılı örneklerini verir. Milli edebiyat dilinin oluşmasında da en etkin yazardır. “Sade Lisan” dediği yeni dilin kuramını hazırlar, öykülerinde uygular. Diliyle, deyişiyle, konularıyla, Türk insanını bulduğumuz ilk öyküleri o yazar. Türkçülük ve ulusçuluk anlayışı tüm yazılarında görülür. Günlük yaşantılar, çocukluk anıları, efsaneler, halk fıkraları, halkla ilgili her konu, onun öykülerinde vardır. Ayrıca Balkan Savaşı’nın acıları, tarihi konular, boş inanışlar ve gülmeceli olaylar da onun öykülerine konu olmuştur.
Tanzimat ve Servet-i Fünun döneminde genellikle İstanbul dışına çıkmayan Türk roman ve öykücülüğü bu dönemde Anadolu’ya açılmış, yurt sorunlarını, toplumsal konuları ve Kurtuluş Savaşı’nı anlatmıştır.
Türk toplumunun Batılılaşma süreci içinde geçirdiği aşamalar romanımızda görülmeye başlanmıştır. Toplumsal konuların yanında aşk konusu da işlenmiştir.
Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Halide Edip Adıvar, Reşat Nuri Güntekin, Refik Halit Karay gibi yazarların öncülüğünde “memleket edebiyatı”na zemin hazırlanmıştır.